Generał August Emil Fieldorf (pseudonim Nil) został powieszony 24 lutego 1953 roku. Został zamordowany przez komunistów. Walczył o odzyskanie niepodległej Polski, był m.in. zastępcą komendanta głównego AK. Został, pośmiertnie, odznaczony Orderem Orła Białego.
Generał Fieldorf urodził się 20 marca 1895 roku w Krakowie. W 1910 roku wstąpił do Związku Strzeleckiego, zwanego „Strzelcem”. W tej paramilitarnej organizacji ukończył szkołę podoficerską. W 1914 roku dobrowolnie zapisał się do Legionów Polskich, z którymi wyruszył na front rosyjski. W 1917 roku został skierowany do szkoły oficerskiej. Po kryzysie przysięgowym, czyli odmowie złożenia przysięgi cesarzowi Niemiec przez żołnierzy Legionów Polskich, został wcielony do armii Austro-Węgier, z którą wyruszył na front włoski. Zdezerterował z tej armii w 1918 roku i wcielił się do Polskiej Organizacji Wojskowej w Krakowie. Od listopada 1918 roku związany z Wojskiem Polskim. Kiedy wybuchła wojna polsko-bolszewicka, w randze dowódcy kampanii, uczestniczył między innymi w wyprawie kijowskiej oraz bitwie białostockiej. Po zakończeniu I wojny Światowej pozostał w czynnej służbie. W marcu 1938 roku, na krótko przed wybuchem II wojny światowej, został dowódcą 51. Pułku Piechoty Strzelców Kresowych im. Giuseppe Garibaldiego 12 Dywizji Piechoty. Jako dowódca tego pułku przeszedł cały szlak bojowy kampanii wrześniowej z 1939 roku. W październiku 1939 roku został internowany, jednak zbiegł z obozu internowania po kilku tygodniach od zatrzymania. Przez Węgry przebił się na zachód i zgłosił się do tworzącej się polskiej armii. Najpierw trafił do Francji, gdzie ukończył kursy sztabowe, a później do Anglii, gdzie został wyznaczony przez władze polskie pierwszym emisariuszem Rządu i Naczelnego Wodza do kraju. Z Londynu wyruszył w lipcu 1940 roku, przedarł się przez Afrykę, Stambuł, Belgrad i Budapeszt, by 6 września 1940 roku zameldować się w Warszawie.
Konspiracja
Działania konspiracyjne rozpoczynał w Warszawie, gdzie działał w Związku Walki Zbrojnej. Od 1941 konspirację podjął w Wilnie i Białymstoku. W 1942 roku został mianowany dowódcą Kierownictwa Dywersji Komendy Głównej Armii Krajowej. W kwietniu 1944 roku Fieldorfowi zostało powierzone zadanie stworzenia zakonspirowanego, kadrowego odłamu AK. Organizacja nazywała się „Niepodległość” i posiadała kryptonim „Nie”. Miała być przygotowana na działania w warunkach sowieckiej okupacji. Na kilka dni przed upadkiem powstania warszawskiego został awansowany do stopnia generała brygady. W październiku 1944 roku został zastępcą komendanta głównego AK.
Areszt i stracenie
Generał Nil został aresztowany 10 listopada 1950 roku przez funkcjonariuszy UB. Zatrzymany bezprawnie, bowiem nakaz aresztowania został formalnie wydany dopiero 11 dni po rzeczywistym aresztowaniu. Równie bezprawnie przedłużono areszt generałowi Fieldorfowi w lutym 1951 roku. Do tych decyzji przyczyniła się ppłk Helena Wolińska, ówczesna prokurator i komunistka. Wobec generała Nila został sporządzony nieprawdziwy akt oskarżenia, zarzucający mu likwidowanie, przy współpracy z Niemcami, komórek Polskiej Partii Robotniczej, oddziałów Gwardii Ludowej i Armii Ludowej oraz partyzantki radzieckiej. 16 kwietnia 1952 roku, po kilkugodzinnej rozprawie, sąd uznał generała Fieldorfa za winnego zarzucanych mu czynów i skazał go na karę śmierci. 20 października 1952 roku wyrok ten został podtrzymany przez Sąd Najwyższy. Wyrok wykonano 24 lutego 1953 roku. Stracenie generała Nila należy określić mianem mordu politycznego.
Konspiracja
Działania konspiracyjne rozpoczynał w Warszawie, gdzie działał w Związku Walki Zbrojnej. Od 1941 konspirację podjął w Wilnie i Białymstoku. W 1942 roku został mianowany dowódcą Kierownictwa Dywersji Komendy Głównej Armii Krajowej. W kwietniu 1944 roku Fieldorfowi zostało powierzone zadanie stworzenia zakonspirowanego, kadrowego odłamu AK. Organizacja nazywała się „Niepodległość” i posiadała kryptonim „Nie”. Miała być przygotowana na działania w warunkach sowieckiej okupacji. Na kilka dni przed upadkiem powstania warszawskiego został awansowany do stopnia generała brygady. W październiku 1944 roku został zastępcą komendanta głównego AK.
Areszt i stracenie
Generał Nil został aresztowany 10 listopada 1950 roku przez funkcjonariuszy UB. Zatrzymany bezprawnie, bowiem nakaz aresztowania został formalnie wydany dopiero 11 dni po rzeczywistym aresztowaniu. Równie bezprawnie przedłużono areszt generałowi Fieldorfowi w lutym 1951 roku. Do tych decyzji przyczyniła się ppłk Helena Wolińska, ówczesna prokurator i komunistka. Wobec generała Nila został sporządzony nieprawdziwy akt oskarżenia, zarzucający mu likwidowanie, przy współpracy z Niemcami, komórek Polskiej Partii Robotniczej, oddziałów Gwardii Ludowej i Armii Ludowej oraz partyzantki radzieckiej. 16 kwietnia 1952 roku, po kilkugodzinnej rozprawie, sąd uznał generała Fieldorfa za winnego zarzucanych mu czynów i skazał go na karę śmierci. 20 października 1952 roku wyrok ten został podtrzymany przez Sąd Najwyższy. Wyrok wykonano 24 lutego 1953 roku. Stracenie generała Nila należy określić mianem mordu politycznego.