Specjaliści Rady OPWiM, prowadzący prace poszukiwawcze w białoruskiej wsi Podziemienie w okolicach Kobrynia, odnaleźli szczątki 42 zamordowanych Polaków (żołnierzy, policjantów i cywilów). Wstępne ustalenia wykazały, że wszyscy zginęli z rąk działających w tym rejonie we wrześniu 1939 roku komunistycznych band zwalczających Polaków, które uaktywniły się na wieść o wejściu w granice państwa polskiego wojsk sowieckich.
Z kolei w Kobryniu, na terenie starego Cmentarza Katolickiego, zlokalizowano zbiorową mogiłę, z której wydobyto szczątki 13 żołnierzy Wojska Polskiego poległych zapewne 18 września 1939 roku podczas obrony Kobrynia.
Wśród licznych elementów uzbrojenia i oporządzenia wojskowego w grobie znaleziono także przedmioty pozwalające na identyfikację konkretnych żołnierzy. Na podstawie odnalezionych znaków tożsamości zidentyfikowano nazwiska trzech żołnierzy WP: strzelca Stanisława Matyki, podchorążego Ewarysta Zajkowskiego oraz strzelca Ludwika Lipy.
Jak informuje Rada OPWiM, ze względu na kontynuację poszukiwań, odnalezione szczątki złożono do specjalnych trumien, które zostaną złożone do grobów na cmentarzu katolickim w Kobryniu po zakończeniu prac terenowych. Rada planuje urządzenie tam kwatery żołnierzy WP poległych we wrześniu 1939 r. w Kobryniu i w rejonie kobryńskim.
Rada OPWiM podkreśla, że prowadzenie prac było możliwe dzięki pozytywnym decyzjom władz białoruskich, poprzedzonych rozmowami w Warszawie i Brześciu z przedstawicielami Ministerstwa Obrony Republiki Białorusi.
W poszukiwaniach polskich grobów i ekshumacjach uczestniczyli także specjaliści z białoruskiego 52. Samodzielnego Batalionu Poszukiwawczego oraz archeolodzy.
Kobryń oraz jego okolice, we wrześniu 1939 r. były ważnym ośrodkiem obrony polskiej na Polesiu. Tu w dniach 17-18 września 1939 r. miały miejsce walki záwojskami niemieckimi, a później także z wkraczającymi od wschodu wojskami sowieckimi. Ziemi kobryńskiej bronili żołnierze dowodzonej przez płk. Adama Eplera Dywizji "Kobryń", zorganizowanej po 10 września 1939 r. na bazie jednostek wchodzących w skład Ośrodka Zapasowego 30. Poleskiej Dywizji Piechoty.
W walkach pod Kobryniem wzięła także udział kompania ochotnicza sformowana z uczniów kobryńskiego gimnazjum, którzy odbyli przedpoborowe przysposobienie wojskowe (członkowie kobryńskiego "Strzelca"), żołnierzy Legii Akademickiej przybyłych do Kobrynia oraz licznych funkcjonariuszy Policji Państwowej z Kobrynia i Brześcia. Walki trwały do 22 września 1939 r., kiedy do miasta, opuszczanego przez Niemców, weszły oddziały sowieckie.pap, em