Najpopularniejszą na całym świecie kolędą jest "Stille Nacht" ("Cicha noc"), którą ułożył w wigilijny wieczór 1818 roku bawarski organista.
"Kolęda" w tradycji polskiej oznaczała początkowo pieśni noworoczne, dopiero później termin ten został związany z pieśniami o narodzeniu Jezusa Chrystusa, o Betlejem i betlejemskiej gwieździe, o pasterzach i królach spieszących do małej stajenki.
Hymny łacińskie, od których wywodzą się również polskie kolędy, komponowano we Włoszech już w średniowieczu, a po całej Europie rozpowszechniali je franciszkanie. Legenda mówi nawet, że autorem pierwszej kolędy był sam św. Franciszek.
Polska twórczość kolędnicza rozwinęła się w XVII i XVIII wieku. W tym okresie powstała m.in. śpiewana do dziś kolęda "W żłobie leży" autorstwa polskiego kaznodziei Piotra Skargi, kolędy Morsztyna i Kochanowskiego. Późniejsza (XIX wiek) jest kolęda Franciszka Karpińskiego "Bóg się rodzi".
Forma śpiewanych w Polsce kolęd jest różna - część to uroczyste polonezy i hymny, niektóre mają rytmy mazurka lub krakowiaka, inne przypominają kołysanki. Niezależnie od melodii, większość z nich jest pełna prostoty i ludowej mądrości, w wielu pobrzmiewają wątki patriotyczne.
Narodzonego Chrystusa, choć jest Bogiem, w wielu kolędach traktuje się z serdeczną poufałością. Górale użalają się nad Nim: "Cy nie lepiej Ci było, Ci było, siedzieć sobie w niebie, wsak Twój Tatuś kochany, kochany, nie wyganioł Ciebie".
Główną jednak cechą polskich kolęd jest ich powszechność - śpiewane są w całej Polsce podczas uroczystości kościelnych, a także w domach przy wigilijnym stole. Chętnie sięgają po nie również artyści, dając co roku koncerty kolęd i nagrywając je w coraz to nowych aranżacjach.
"Anioł pasterzom mówił" to jedna z najstarszych polskich kolęd, którą przy wigilijnym stole nucono już w XV wieku.
les, pap
Hymny łacińskie, od których wywodzą się również polskie kolędy, komponowano we Włoszech już w średniowieczu, a po całej Europie rozpowszechniali je franciszkanie. Legenda mówi nawet, że autorem pierwszej kolędy był sam św. Franciszek.
Polska twórczość kolędnicza rozwinęła się w XVII i XVIII wieku. W tym okresie powstała m.in. śpiewana do dziś kolęda "W żłobie leży" autorstwa polskiego kaznodziei Piotra Skargi, kolędy Morsztyna i Kochanowskiego. Późniejsza (XIX wiek) jest kolęda Franciszka Karpińskiego "Bóg się rodzi".
Forma śpiewanych w Polsce kolęd jest różna - część to uroczyste polonezy i hymny, niektóre mają rytmy mazurka lub krakowiaka, inne przypominają kołysanki. Niezależnie od melodii, większość z nich jest pełna prostoty i ludowej mądrości, w wielu pobrzmiewają wątki patriotyczne.
Narodzonego Chrystusa, choć jest Bogiem, w wielu kolędach traktuje się z serdeczną poufałością. Górale użalają się nad Nim: "Cy nie lepiej Ci było, Ci było, siedzieć sobie w niebie, wsak Twój Tatuś kochany, kochany, nie wyganioł Ciebie".
Główną jednak cechą polskich kolęd jest ich powszechność - śpiewane są w całej Polsce podczas uroczystości kościelnych, a także w domach przy wigilijnym stole. Chętnie sięgają po nie również artyści, dając co roku koncerty kolęd i nagrywając je w coraz to nowych aranżacjach.
"Anioł pasterzom mówił" to jedna z najstarszych polskich kolęd, którą przy wigilijnym stole nucono już w XV wieku.
les, pap