W lipcu 2008 r. UOKiK uznał, że zapisy w umowach ze studentami studiów płatnych, mówiące, że opłat dokonuje się na podstawie oddzielnie publikowanych tabel, naruszają zbiorowe interesy konsumentów. Urząd uznał, że wysokość opłat powinna być zawarta w samej umowie bądź w aneksach do niej i nałożył na SGH karę w wysokości 271 tys. 570 zł.
SGH odwołała się do Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, twierdząc, że taka praktyka stanowi przyjętą od dawna i zgodną ze zwyczajami akademickimi formę komunikowania się uczelni ze studentami. Podnosiła też, że jest istotnie tańsza niż prowadzenie korespondencji indywidualnej, takiej jak np. aneksy do umów o odpłatności, konieczne w razie zamieszczania stawek opłat w samej umowie. W ocenie SGH, mniejsze koszty komunikacji oznaczają mniejsze koszty prowadzenia studiów – a to z kolei przekłada się na niższe opłaty za studia.
Sąd antymonopolowy w ustnym uzasadnieniu wyroku uznał zarzuty UOKiK za zasadne. Uznał jednak, że kara nałożona na uczelnię nie jest adekwatna do wagi stwierdzonych naruszeń, a w szczególności nie uwzględnia faktu, iż uczelnia po raz pierwszy dopuściła się naruszenia przepisów ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów oraz, że wydanie decyzji UOKiK poskutkowało zaniechaniem stosowania niedozwolonych praktyk. Sąd zmniejszył więc nałożoną przez UOKiK karę do 27 tys. 157 zł.
pap, ps