Łazarenko stał na czele rządu w latach 1996-97. Rok po dymisji zdobył mandat deputowanego do parlamentu. Wyjechał z Ukrainy na początku 1999 r., gdy zaczęła się nim interesować prokuratura i było jasne, że wkrótce straci immunitet parlamentarny, co oznaczało areszt. Przy próbie przekroczenia amerykańskiej granicy został zatrzymany. Od razu potem wystąpił z wnioskiem o udzielenie mu azylu politycznego.
W czasach gdy był premierem, Łazarenko miał opinię zarządcy prywatnie kontrolującego biznes w obwodzie dniepropietrowskim i w znacznym stopniu w całym kraju. Jego sytuacja skomplikowała się, gdy stracił zaufanie prezydenta Leonida Kuczmy.
Według opinii części prasy zgubiła go zachłanność, niechęć do dzielenia się zyskami. W 1998 r. przeszedł do opozycji wobec Kuczmy i utworzył własny klub w parlamencie.
Ukraińska prokuratura zarzucała Łazarence machinacje finansowe na sumę 880 mln dolarów i zlecenie zabójstw dwóch znanych osobistości życia politycznego i finansowego - członków parlamentu Wadyma Hetmana i Jewhena Szczerbania.
W 1998 r. Łazarenko trafił do aresztu w Szwajcarii, lecz wyszedł na wolność za kaucją. Szwajcarski sąd w 2000 roku skazał go zaocznie na 18 miesięcy więzienia w zawieszeniu na trzy lata za pranie pieniędzy.
pap, ss