Poznałam też sam koncept towarzyszenia osobie umierającej. Uczyłam się, jak mówić o śmierci bez eufemizmów, żeby moja mama mogła mieć poczucie, że jestem w tym doświadczeniu, a nie udaję, że tego doświadczenia nie ma i że ona w cudowny sposób wyzdrowieje. Dwa miesiące przed śmiercią mamy ukończyłam kurs z projektowania i prowadzenia humanistycznych ceremonii pogrzebowych, wiedząc, że będę chciała prowadzić pogrzeb mamy. Dzięki temu jego wspomnienie jest dla mnie wspierające – mówi Maria Puchalska, wiceprezeska zarządu Fundacji Instytut Dobrej Śmierci.