Jarosław Kaczyński — życiorys
Jarosław Aleksander Kaczyński urodził się 18 czerwca 1949 roku w Warszawie. Rodzice polityka konspirowali przeciwko niemieckim najeźdźcom w czasie drugiej wojny światowej. Ojciec, Rajmund był żołnierzem Armii Krajowej i uczestnikiem powstania warszawskiego, a matka, Jadwiga należała do Szarych Szeregów. Mężczyzna był inżynierem, a kobieta filologiem.
Jarosław Kaczyński miał brata bliźniaka, Lecha, z którym wystąpił w filmie pt. „O dwóch takich, co ukradli księżyc” w 1962 roku. Lech sprawował funkcję prezydenta RP w latach 2005-2010, jednak jego kadencja została niespodziewanie zakończona przez tragiczną śmierć w katastrofie lotniczej w Smoleńsku, kiedy leciał na obchody 70. rocznicy zbrodni katyńskiej.
Wykształcenie — Jarosław Kaczyński
Jarosław uczęszczał do XLI Liceum Ogólnokształcącego im. Joachima Lelewela w Warszawie, jednak przeniósł się do XXXIII Liceum Ogólnokształcącego im. Mikołaja Kopernika ze względu na nieuzyskanie promocji do kolejnej klasy. Ostatecznie, ukończył szkołę średnią w 1967 roku. Polityk uzyskał tytuł magistra na Wydziale Prawa i Administracji na Uniwersytecie Warszawskim w 1971, a następnie obronił pracę doktorską w 1976 roku.
Działalność zawodowa Jarosława Kaczyńskiego
Jarosław Kaczyński był zatrudniony jako pracownik naukowy w Instytucie Polityki Naukowej i Szkolnictwa Wyższego w latach 1971-1976, a następnie został adiunktem w białostockiej filii Uniwersytetu Warszawskiego. Polityk zajmował później stanowisko starszego bibliotekarza w Bibliotece UW od 1982 do 1983 roku. Co więcej, Kaczyński był jednym z założycieli Fundacji Prasowej „Solidarność”, która powstała w 1990, a w latach 1994-1997 kierował działem wydawniczym w spółce z o.o. „Srebrna”.
Jarosław Kaczyński — kariera polityczna
Jarosław Kaczyński jest prezesem PiS od 2003 roku. Polityk był również Wiceprezesem Rady Ministrów w latach 2020-2022, Prezesem Rady Ministrów w latach 2006-2007, Przewodniczącym Klubu Parlamentarnego PiS w latach 2001-2002 oraz Szefem Kancelarii Prezydenta RP w latach 1990-1991.
Działalność opozycyjna
Polityk rozpoczął współpracę z Komitetem Obrony Robotników w 1976 roku, a następnie związał się z Biurem Interwencyjnym Komitetu Samoobrony Społecznej „KOR”. Kaczyński dołączył również w 1979 do redakcji miesięcznika „Głos”, który był związany ze wspomnianą organizacją i kierowany przez Antoniego Macierewicza.
Jarosław utrzymywał kontakty ze strajkującymi podczas wydarzeń z sierpnia 1980, popierał związki zawodowe i zaczął kooperować z NSSZ „Solidarność”, gdzie był członkiem oraz doradcą jawnych i podziemnych władz krajowych. Polityk był także jednym z sygnatariuszy deklaracji założycielskiej Klubów Służby Niepodległości w 1981 i redaktorem naczelnym „Tygodnika Solidarność”.
Kaczyński nigdy nie był internowany, ale w latach 1979–1982 „znajdował się pod lupą” Milicji Obywatelskiej, a 17 grudnia 1981 roku został zatrzymany na kilka godzin. Jarosław odmówił wówczas podpisania deklaracji lojalności, a jesienią 1987 został sekretarzem już jawnej, Krajowej Komisji Wykonawczej NSZZ Solidarność. Polityk był również doradcą strajkujących w Stoczni Gdańskiej im. Lenina w maju i sierpniu 1988 roku.
Działalność polityczna po 1989 roku
Jarosław Kaczyński został senatorem I kadencji z listy Obywatelskiego Klubu Parlamentarnego w 1989 roku i negocjował powołanie rządu Tadeusza Mazowieckiego z upoważnienia „Solidarności”. Polityk, wraz z bratem, Lechem, założył też partię Porozumienie Centrum (PC) w 1990, gdzie sprawował funkcję prezesa przez kolejne osiem lat. Jarosław objął jeszcze w tym samym roku stanowisko Szefa Kancelarii Prezydenta i uzyskał mandat poselski z listy PC.
Następnie, polityk został posłem z listy ugrupowania „Ruch Odbudowy Polski” Jana Olszewskiego w 1997 roku. Bracia Kaczyńscy założyli jednak własną partię już w 2001, która uzyskała poparcie 9,5 proc. głosów w wyborach parlamentarnych i 44 sejmowe mandaty. Sam Jarosław Kaczyński zdobył ponad 144 tys. głosów w okręgu warszawskim i został przewodniczącym klubu parlamentarnego PiS.
Jarosław Kaczyński jako prezes PiS
Kiedy Lech Kaczyński został prezydentem Warszawy, Jarosław zajął stanowisko prezesa Prawa i Sprawiedliwości, zastępując brata. Kolejne wybory parlamentarne w 2005 roku stanęły pod znakiem 27 proc. głosów i 155 mandatów dla partii, a polityk zdobył ponad 171 tys. głosów, startując z pierwszego miejsca na liście w Warszawie. Lech nominował bliźniaka na członka Rady Bezpieczeństwa Narodowego jeszcze pod koniec roku, tj. 28 grudnia.
Kolejnym krokiem brata-prezydenta była desygnacja Jarosława na stanowisko Prezesa Rady Ministrów w dn. 10 lipca 2006 roku. Nowy premier zapowiedział kontynuowanie polityki poprzednika i powołanie gabinetu w składzie tożsamym z rządem Kazimierza Marcinkiewicza (wyłączywszy zmianę na stanowisku ministra finansów – Pawła Wojciechowskiego zastąpił Stanisław Kluza).
Jarosław był liderem listy Prawa i Sprawiedliwości w wyborach do Sejmu VI kadencji w okręgu warszawskim. W głosowaniu, które odbyło się 21 października, polityk uzyskał 273 684 głosy i mandat poselski. Co ciekawe, był to drugi pod względem liczby głosów wynik w okręgu warszawskim – najwięcej głosów (534 241) otrzymał wówczas lider Platformy Obywatelskiej, Donald Tusk.
Porażka w wyborach parlamentarnych w 2007 roku zakończyła się dymisją rządu Jarosława Kaczyńskiego. Rada Ministrów pod jego kierownictwem sprawowała konstytucyjne obowiązki do 15 listopada, czyli do momentu, kiedy została zaprzysiężona Rada Ministrów nowego Prezesa – Donalda Tuska.
Jarosław ponownie startował w wyborach parlamentarnych do Sejmu w 2011 roku jako lider Prawa i Sprawiedliwości w okręgu warszawskim. Polityk uzyskał 202 297 głosów, przegrywając z Donaldem Tuskiem, który zdobył 374 920 głosów. Kaczyński w trakcie kampanii wyborczej wydał książkę pt. „Polska naszych marzeń”, w której znalazł się m.in. program wyborczy PiS.
Polityk po raz kolejny został wybrany na szefa Prawa i Sprawiedliwości w 2013, a rok później ogłosił, że zarekomenduje partii decyzję, aby kandydatem PiS na prezydenta był Andrzej Duda, który ostatecznie zwyciężył w drugiej turze tych wyborów. Duda został również wybrany na drugą kadencję prezydentury w 2020 roku.
Jarosław Kaczyński ponownie startował w kolejnych wyborach parlamentarnych w 2015 roku, przegrywając z Ewą Kopacz w okręgu warszawskim. Polityk nie objął żadnej funkcji w administracji rządowej, Sejmie ani klubie parlamentarnym PiS, chociaż nadal uznawano go za jednego z najbardziej wpływowych polityków w kraju. W 2016 roku został wybrany po raz kolejny na prezesa swojej partii, a 2020 objął stanowisko Wiceprezesa Rady Ministrów. Prezydent Andrzej Duda odwołał Kaczyńskiego z tej funkcji 17 czerwca 2022.
Wybory prezydenckie w 2010 roku
W 2010 roku, po śmierci Lecha Kaczyńskiego w katastrofie smoleńskiej, Jarosław Kaczyński wystartował w wyborach prezydenckich. Prezes PiS przegrał z Bronisławem Komorowskim w drugiej turze, zdobywając 46,4 proc. głosów (w pierwszej turze głosowało na niego 36,4 procent wyborców).
