Batman i Robin

Pracowałem tak długo w nocy, że nie zdążyłem zjeść śniadania" – te słowa prezydenta Rosji znalazły się na Twitterze tuż przed jego wystąpieniem przed Zgromadzeniem Parlamentarnym. Czasu na jedzenie nie znalazł, ale na wpis na blogu, owszem. Prezydent ma blog i wideoblog, dyskutuje na forach internetowych. Można śmiało powiedzieć, że wpisy w internecie to jego ulubiony sposób kontaktowania się ze społeczeństwem.

Prezydentura za lojalność

Gdy prezydent Putin po dwóch kadencjach odchodził ze stanowiska, największe szanse na zajęcie jego miejsca dawano Siergiejowi Iwanowowi. Był ministrem obrony, przedstawicielem rządzącego Rosją klanu czekistów. Iwanow podobno odbierał już gratulacje i rozdawał stanowiska. I może to go zgubiło.

Putin wybrał będącego dotąd w cieniu wicepremiera Dmitrija Miedwiediewa. Nie mógł się pochwalić stażem w KGB, uchodził za liberała i – co ważne – wydawało się, że nie ma żadnych politycznych ambicji. W Moskwie szukano wówczas analogii w historii. Car Iwan IV Groźny zrezygnował z urzędu i udał się na dobrowolne wygnanie. Carem kazał mianować Tatara – Naryszkina. Iwan faktycznie rządził nadal, ale wszystkie niepopularne decyzje firmował Naryszkin. Kiedy poddani mieli go dość, do cara Iwana udała się delegacja bojarów. Ten zgodził się wrócić do Moskwy i wygonił Naryszkina. – Miedwiediew na pewno nie okazał się kukiełką i współczesnym Naryszkinem, chociaż jego zależność od Putina jest bardzo duża – mówi tygodnikowi „Wprost" politolog Aleksiej Muchin.

Stanowisko prezydenta jest nagrodą, którą Miedwiediew dostał od Putina za lojalność.