Czytać jednak warto, a politykom, nie tylko lewicy, gorąco polecam zwłaszcza jedną pozycję. Jej tytuł: „Kochaj i rób" odnosi się do słynnej sentencji św. Augustyna, której całość brzmi „Kochaj i rób, co chcesz”. Oczywiście, św. Augustyn był jak najdalszy od nawoływania do permisywizmu seksualnego i zdanie „Kochaj i rób, co chcesz” ani z seksem, ani ze swawolą nie ma nic wspólnego. Św. Augustyn, gdy pisał to zdanie, już był bardzo pobożnym człowiekiem i mimo że był biskupem, był również ascetą (dziś koincydencja – niemożliwa), a okres wielkiej swawoli seksualnej miał już dawno za sobą. „Kochaj i rób, co chcesz” jest pochwałą pewnej postawy moralnej, która opiera się na chrześcijańskiej caritas. Św. Augustyn chce nam powiedzieć, że gdy przepełnia nas prawdziwa miłość do ludzi – żadne zasady nie są potrzebne. Miłość wypełnia bowiem prawo.
Taką właśnie postawę opisuje w swojej książce o augustyńskim tytule Kinga Dunin. Twierdzi w niej, że istotą moralności jest empatia, współodczuwanie, zrozumienie cudzego bólu i cierpień oraz podjęcie takich działań, które prowadzą do ich minimalizacji. Wszystko? Wszystko. Żadnych deklaracji, żadnych pryncypiów i systemu zasad? Żadnych.
To właśnie empatia (augustyńskie „kochaj") skłania Kingę Dunin do zajmowania stanowiska pro-life, do brzydzenia się antysemityzmem, do otwartości na imigrantów i do dystansowania się wobec „narodowych rachunków krzywd”. Kinga twierdzi, że jeśli ktoś czuje, jaką rozpacz i bezradność przeżywa kobieta w niechcianej ciąży, to żadna abstrakcyjna zasada „świętości życia” nie skłoni go do zajmowania postawy bezwzględnie zakazującej aborcji. Jeśli ktoś potrafi sobie wyobrazić cierpienia Żydów płonących w stodole w Jedwabnem, nigdy nie okaże cienia antysemityzmu; jeśli ktoś wie, jak straszny jest los nielegalnych imigrantów, to zawsze będzie ich bronić; ktoś, kto jest świadom cierpień, jakich doznają od ludzi zwierzęta, będzie walczył o ich prawa. Ktoś, kto choć raz zetknął się z prawdziwą biedą, nie wzruszy ramionami i nie powie, że „stanowi ona konieczny koszt wzrostu gospodarczego”, tylko będzie się jej przeciwstawiał.
Jakie są źródła takiej empatii? Kinga twierdzi, że jest ona wrodzona, choć u różnych ludzi występuje w różnym natężeniu. Może też ulegać różnym ideologicznym przetworzeniom i deformacjom. Są na przykład ludzie, którzy współczują przede wszystkim „Chrystusowi na krzyżu", który jest symbolem wszystkich cierpień, ale – jak zauważa autorka – „tylko symbolem”, a nie konkretnym, cierpiącym człowiekiem. Często ci, którzy bardzo „miłują” Jezusa na krzyżu, potrafią okazywać nienawiść i pogardę wobec tych, którzy nie podzielają ich miłości lub też czują ją inaczej. Są tacy (najczęściej tworzą oni wspólną grupę), którzy wykazują wysoką empatię wobec cierpień jakiegoś narodu (najczęściej własnego), a nie są w stanie zobaczyć krzywd ludzi (na przykład homoseksualistów, mniejszości), którzy nie pasują do obrazu narodowej, męskiej jedności i tradycji.
Dunin sądzi, że współodczuwanie z konkretnym człowiekiem i jego bólem powinno być podstawą działań lewicy. „Empatia" charakteryzująca prawicę, czyli wrażliwość na abstrakcję i symbol, ma zaś równie mało wspólnego z etyką miłości bliźniego, co mityczny polski „naród” – którego święto niepodległości właśnie będziemy obchodzili – z różnorodną społecznością, która Polskę zamieszkuje.
W książce Kingi Dunin czytelnik (czy to lewicowy, czy prawicowy) znajdzie wiele innych interesujących tez: politycznych, etycznych i oczywiście feministycznych (wszak feminizm stanowi integralną częścią lewicy), jak również zupełnie odbrązowioną wizję polskiej opozycji.
Panie Aleksandrze Kwaśniewski, panie Napieralski i wszyscy panowie, którzy szukacie lewicowej racji istnienia – do lektury! To tędy droga!
A jeśli chodzi o autorkę, znajdziecie ją na pewno tam, gdzie i sami powinniście być, czyli na wiecu i koncercie Kolorowa Niepodległa 11 listopada. W samo południe! Kochaj i rób!
Archiwalne wydania tygodnika Wprost dostępne są w specjalnej ofercie WPROST PREMIUM oraz we wszystkich e-kioskach i w aplikacjach mobilnych App Store i Google Play.
