Cytrynowe szaleństwo

Ostatnio w Toronto chciałam upiec cytrynowy pie i ukręcić sorbet. Słyszałam, że najlepsze cytryny w Toronto są w pewnym włoskim sklepie. Poszłam tam i moim oczom ukazał się cytrynowy raj. 12 różnych rodzajów, różne kształty i wielkości. Moje zaskoczenie było takie, że kupiłam po  trochu z każdego rodzaju. Największą sensację wzbudził owoc o długości 35 cm, piękny, pofałdowany, obłędnie aromatyczny. W domu w końcu udało mi się go przekroić i stwierdziłam, że w 35 cm owocu cytryny było tyle co w małej lemonce. Cudowna, gruba, aromatyczna skórka, ale miąższu jak na lekarstwo. Tych mamucich cytryn używa się do przyrządzania aromatycznego naparu. Żółtą skórkę zlewa się wrzątkiem, tworząc w ten sposób eliksir wstrzymujący wszelkie dolegliwości żołądkowe. Gdy dopadnie nas afrykańskie zło, zwane klątwą Faraona, a nie mamy pod ręką szybko działającego lekarstwa, wtedy nie ma lepszego środka na  powstrzymanie niekomfortowej reakcji naszego układu pokarmowego. Taki cytrynowy napar to również najbardziej zaskakująca herbata na świecie, której smak i zapach są wprost niemożliwe do opisania. To jakby pić słońce prosto z kubka. Oczywiście nie uda się, gdy napar tworzymy z  cytryn przesyconych pestycydami. Również ciasta przygotowane na bazie nasączonych konserwantami cytryn są zwykłym barbarzyństwem.

A właśnie. We włoskim sklepie w Toronto znalazłam cytrynę idealną do ciast. Wyglądała jak mimoza, miała skórkę cienką jak mgła, w środku zaś ukryte było całe bogactwo słodkiego soku. To cytryna waniliowa. Używam jej namiętnie do mojego cytrynowego pie na kruchym spodzie. Jak go  przyrządzić? To proste. Na początku ubijamy na parze kogel-mogel z ośmiu żółtek. Osobno podgrzewamy sok z cytryny i zaciągamy go mąką ziemniaczaną jak kisiel. Dodajemy otartą skórkę, która jest nośnikiem zapachu, i osobno poza ogniem dodajemy do cytrynowej masy ubite żółtka. Mieszamy poza ogniem, żeby żółtka się nie ścięły. Wylewamy całość na  kruchy spód i przykrywamy włoską bezą, czyli ubitymi białkami zaciągniętymi syropem cukrowym. Całość wkładamy do pieca. Na krótko, tylko do zrumienienia bezy. Poruszenie w domu gwarantowane.

Wiele dań bez cytryny nie ma sensu. Wędzony łosoś bez kropli cytryny staje się tłusty i ciężki. Kiszone marokańskie cytryny to kolejny cud świata, dzięki któremu tamtejsza baranina nie zabija nas swoją tłustością i ciężkim zapachem. Ubóstwiam plasterki cytryny przesypane cukrem i zamknięte w słoiku. Są niezastąpione do przyrządzenia naszej ukochanej herbaty z cytryną. Latem lemoniada podawana w ogromnych dzbanach z lodem, plastrami cytryny i sporą ilością soku cudownie orzeźwia. Jest również idealnym antyutleniaczem, magicznym napojem, skutecznie konkurującym z całym tym globalistycznym zamachem na nasze zdrowie i dobre samopoczucie.

Na koniec przepis, dzięki któremu dostaniecie manii na punkcie zapiekanki z ziemniaka. Potrzebujemy pięciu ziemniaków, broń Boże z Maroka, których teraz w sklepach jest znów coraz więcej. Najlepsze będą nasze, śląskie, żółte, odmiany Lawina. Do tego pięć pękatych, aromatycznych pomidorów. Wiem, że teraz o takie trudno, ale dla chcącego nic trudnego, choć zimą faktycznie nie proponuję polskich odmian. Dodajemy oliwę z oliwek, sporą cebulę i dwa ząbki czosnku. Na wierzchu kładziemy liść laurowy, przykrywamy naczynie i  wsadzamy do pieca rozgrzanego do 180 stopni. Po godzinie, gdy ziemniaki będą już prawie miękkie, bierzemy w silną dłoń cztery cytryny i z  lubością wyciskamy je do ostatniej kropli na prawie upieczone ziemniaki. Dopiekamy do końca i ze zdumieniem patrzymy, jak proste, żółte ziemniaki zmieniają się w najsmaczniejsze na świecie danie o cudownym, pomarańczowym kolorze. Magia liścia laurowego i cytryny jest w tym przypadku nie do przecenienia.

Cytryna to przedłużenie młodości. Oprócz dostarczenia naszemu organizmowi potężnej dawki witamin potrafi również obniżyć ciśnienie tętnicze, ma wpływ na szybkość usuwania toksyn z  wątroby, a także łagodzi ból w stanach zapalnych żył. Starożytny lekarz perski Avicenna twierdził, że nie ma lepszego lekarstwa na choroby serca. Współczesna medycyna nie leczy już serca cytryną, jednak współczesna kuchnia wie, że jego przyspieszone bicie na widok cytrynowego ciasta jest w pełni uzasadnione. Magda Gessler