Powtórka z rozrywki?

Wszystko wskazuje na to, że tak. Mapa polityczna Polski po wyborach nie ulegnie zmianie. Mimo ustawy kwotowej – jedynego novum w tych wyborach – wszystko pozostanie takie samo. Żadnego przełomu, żadnej nowoczesności, żadnej rewolucji, oddechu, zmiany, postępu. Strach przed zawłaszczeniem sceny politycznej przez PiS stabilizuje dotychczasowy układ. Media, które tak naprawdę zrobią te wybory, dziś skupiły się głównie na SLD. Uderzają w Napieralskiego, by jego partia nie dostała nic ponad to, co ma. Dzwonią do mnie dziennikarze, prosząc o komentarz w sprawie „chaosu w SLD", bo niby partia stawiała na zmiany, na otwarcie, na program, a wyszło tak jak zawsze, czyli zwycięża aparat, medialni emeryci tacy jak Leszek Miller czy żądni nagrody działacze partyjni, którzy wygrywają ze „świeżym powietrzem”, czyli osobami spoza partii. Wanda Nowicka i Robert Biedroń zrezygnowali ze startu w wyborach z powodu niewłaściwego miejsca. Szkoda wielka, bo to osoby, które mają przełożenie na wiele organizacji pozarządowych i wiele relacji publicznych. Pozyskać Nowicką czy Biedronia to tak jak pozyskać tysiące dobrze zorganizowanych działaczy i możliwość oddziaływań międzynarodowych. Stanowią oni też niemałe zaplecze intelektualne, którego SLD brak. Szkoda wielka, że szefostwo partii tego nie zrozumiało. Szkoda wielka, że w SLD ciągle są osoby niekompetentne, by nie powiedzieć inaczej, które nie rozumieją, że obrażanie Roberta Biedronia jako homoseksualisty jest nie tylko kompletnym obciachem, ale przede wszystkim kompromitacją intelektualną i programową partii. Ale mimo wszystko SLD się stara. Teraz na listach umieszczani są Zieloni i Partia Kobiet. Jest lekki ferment, jest mała nadzieja, że SLD – mimo różnych wpadek – wpuści nieco (nieco!) świeżego powietrza.

PO jest królem sytuacji. Dziś respektuje ustawę kwotową najlepiej ze wszystkich. Nie żeby członkowie rozumieli, że sytuacja, gdzie na listach wyborczych znajdują się prawie sami mężczyźni, jest chora, ale dlatego, że Tusk jest silnym przywódcą. Gdyby nie jego wola, ustawa kwotowa pozostałaby na papierze. Pytanie na co przekłada się jego siła? Sądzę, że wyłącznie na utrzymanie status quo. W tym celu Tusk toleruje w partii „kosmitów" takich jak poseł Czuma, człowiek, który jedyny spoza PiS nie czuł w IV RP żadnych nacisków, a może też człowiek, który umiejętnie wykorzystał okazję do dokonania zemsty za dymisję z funkcji ministra sprawiedliwości lub umieszczenie go na szóstej pozycji na liście wyborczej. Czuma – „hrabia Monte Christo” – będzie zapewne cieszył się powodzeniem tych, którzy brzydzą się PiS, choć mają podobne poglądy, więc zagłosują na prawe ramię PO. Gwiazdą tej grupy jest Jarosław Gowin. Równie cyniczny jak katolicki, pan poseł tworzy przęsło między PO a PiS, zgarniając elektorat, który woli ortodoksyjną wiarę i XIX-wieczny konserwatyzm odziane w garnitury od Armaniego niż przaśną, radiomaryjną i funeralną prawicowość Jarosława Kaczyńskiego.

Media nie czepiają się natomiast PJN, które jest przecież najbardziej kuriozalną partią wyborów, być może dlatego, że PJN nie ma szans na wejście do parlamentu. Jej szefowa E. Jakubiak skoligaciła się z najbardziej prymitywnym politykiem, rodem z science fiction, jakim jest Korwin-Mikke, i najbardziej ortodoksyjnokatolickim ideologiem, jakim jest Marek Jurek. Jak podaje prasa, na pierwszych miejscach ultrakonserwatywnych list są przede wszystkim mężczyźni. Nietrudno sobie też wyobrazić, co dzieje się poniżej pierwszych miejsc, skoro koalicjanci są przekonani, że rolą kobiety jest rodzenie, a rolą mężczyzny jest rządzenie. Może tak jak w zapowiedziach PiS, którego przywódca, krytykując ustawę kwotową, mówił, że trzeba będzie zaprosić na listy babki, ciotki i inne krewne. Partie „prorodzinne" nie znają bowiem kobiet, które mają inne aspiracje niż być żoną, matką, córką. Sądzę, że owe zapowiadane ironicznie przez PiS matki i ciotki sprawdziłyby się lepiej w parlamencie niż wielu nieudolnych członków partii Kaczyńskiego. Tylko czy zajmą one miejsca wyższe niż „niebrane”?

Niewiele wiadomo, co dzieje się z PSL, ale zapewne to samo co zwykle. Partia ma żelazny elektorat i coraz więcej świetnych kobiet (6 jedynek i 42 proc. kobiet na listach!). Mogą zrobić niespodziankę. A Palikot? Mimo wrogości mediów – które wolą obserwować politycznych celebrytów i medialny show niż pracę u podstaw – ciężko pracuje. Może będzie czarnym koniem tych wyborów? A może wszystko będzie tak jak zawsze?