Liczenie przerwane w połowie

Obraz ma czarne tło i ukryty jest za ekranem z grubego pleksi. Drobniuteńkie cyfry daje się łatwo odczytać, nawet z pewnej odległości. – To na pewno pierwszy „obraz liczony" Romana Opałki? – pytam Jarosława Lubiaka, historyka sztuki, kuratora, który oprowadza mnie po Muzeum Sztuki w Łodzi. W odpowiedzi Lubiak posyła przeciągłe spojrzenie. –  Biorąc pod uwagę, że zaczyna się od cyfry 1 – zdecydowanie tak.

Płótno datowane jest na 1965 r., ten sam, który pojawia się w tytule całego cyklu „Opałka 1965/1-?". Do kolekcji muzeum weszło cztery lata później, dzięki decyzji Ryszarda Stanisławskiego, ówczesnego dyrektora instytucji. – Stanisławski już wtedy był świadomy znaczenia tego cyklu, dostrzegł w nim głęboki egzystencjalno-artystyczny wymiar – mówi Jarosław Lubiak. – O tym, że liczenie stanie się jego zajęciem do końca życia, Roman Opałka zdecydował dopiero na przełomie lat 60. i 70., w  tamtym czasie tworzył jeszcze inne dzieła. Ale właśnie to płótno Stanisławski uznał za przełomową pracę o wyjątkowej wartości.