Gdyby to była zwyczajna rodzina

Był łobuzem – mówi stanowczo Jacek Bartoszewicz, 43-letni gdańszczanin, który w szkole podstawowej chodził do jednej klasy z Przemkiem Wałęsą. Rafał (prosi, by nie podawać nazwiska), sąsiad Przemka z osiedla, który chodził do równoległej klasy, wspomina: – Bałem się go. Upatrzył mnie sobie, krzyczał za mną na przerwach, zaczepiał i wiedziałem, że jeśli wdam się w pyskówkę, zaraz oberwę. A on był groźny. Mały, chudy, ale niewiarygodnie zwinny i silny. I od razu startował z pięściami. Pamięta, jak grali na lekcji WF z klasą Przemka w piłkę. Klasa Rafała wygrywała, ktoś strzelił gola. Przemek się wkurzył i kopnął za tego gola kolegę z przeciwnej drużyny w piszczel, bardzo boleśnie. Jacek Bartoszewicz wspomina inne zajście z boiska. Chłopaki rzucali piłką tenisową. Przemkowi piłka wypadła i potoczyła się gdzieś na bok. Jacek podniósł ją i podał, a wtedy Przemek uderzył go z całej siły pięścią w brzuch. Za nic, a właściwie za dobry uczynek. Przemek Wałęsa, którego pamiętają koledzy ze szkoły i dorośli sąsiedzi z Zaspy, był chuliganem i budził postrach, zaczepiał bez strachu starszych od siebie, rozrabiał w kościele, nie czuł respektu przed dorosłymi. Jednak nie był taki, jacy teraz są bandyci z zaniedbanych blokowisk. – Jego wybryki polegały na przykład na tym, że udawał z kolegami, że biją psa – opowiada Jacek Bartoszewicz. – I Przemek naśladował pisk tego psa. Można było pomyśleć, że go katują, ale oni nic mu nie robili. – Gdyby nie był synem Wałęsy, mało kto by pamiętał jego wybryki – dodaje. Gdańsk-Zaspa, ul. Pilotów, blok nr 17. Na przestronnym, zawsze wietrznym skwerze między blokami gromadzi się tłum ludzi. Odłączyli się od idącego przez miasto solidarnościowego pochodu pierwszomajowego i przyszli pod dom Lecha, skandując „Precz z komuną”.