Piękni żyją lepiej

Dążenie do ideału cielesnego piękna wcale nie musi wynikać z narcyzmu czy próżności. Piękne ciało to więcej szans na awans, lepszą pracę, związek z partnerem o silniejszej pozycji zawodowej i większym prestiżu. Ładne kobiety i przystojni mężczyźni są bardziej pociągający seksualnie, kojarzeni z sukcesem, przypisuje się im wyższą inteligencję i kompetencje. Od wieków powszechne jest przekonanie, że to, co piękne, jest dobre. Nieprzypadkowo osoby uznawane za piękne często są w sądach skazywane na niższe wyroki. Nie dziwi więc, że urodę chcą poprawiać nie tylko celebrities (aktorzy, piosenkarki, rockmani czy modelki), ale też zwykli ludzie. Dla tych, którzy chcą bezpiecznie poprawić swoją urodę, przygotowaliśmy ranking najlepszych w Polsce prywatnych ośrodków chirurgii plastycznej i estetycznej. Można się z niego dowiedzieć, gdzie i za ile można sobie zrobić lifting twarzy, przeszczepić włosy, powiększyć piersi, skorygować nos i uszy czy usunąć nadmiar tłuszczu z brzucha.

Nos Kayah
Aktorka Anna Powierza, znana z serialu "Klan", dwa miesiące temu zoperowała sobie nos, bo - jak mówi - "operacje estetyczne nie tylko poprawiają urodę, pomagając w karierze, ale też cudownie działają na psychikę". Piosenkarka Marta "Mandaryna" Wiśniewska powiększyła sobie biust - z rozmiaru A do C. Pisarka Anna Bojarska poprawiła sobie podbródek i powieki, naciągnęła skórę twarzy. Uważa, że poddawanie się operacjom plastycznym niedługo będzie tak samo oczywiste jak dziś poprawianie i uzupełnianie uzębienia. Bojarska była pacjentką kliniki dr. Andrzeja Sankowskiego w Warszawie, jednej z najlepszych w rankingu "Wprost". W tej samej klinice Kayah zmieniła sobie kształt nosa, a Fiolka Najdenowicz - poddała się zabiegowi odsysania tluszczu z podbródka.
Anja Orthodox, liderka zespołu Closterkeller, powiększyła i podniosła sobie biust za pierwsze pieniądze zarobione na scenie. Wkrótce chce się poddać kolejnym zabiegom. Maciej Kolinka z Łodzi ma już przydomek polski Michael Jackson, bo za ponad 30 tys. zł poddał się 12 operacjom plastycznym (m.in. podniósł brwi, zmienił kształt oczu na bardziej owalne, powiększył usta i wszczepił nowe kości policzkowe). Robi to, by zostać modelem.
Większość pacjentów ośrodków chirurgii plastycznej w Polsce to artyści, bankowcy, menedżerowie, dziennikarze, specjaliści public relations i sekretarki. Polki najczęściej poddają się zabiegom powiększania ust lub podnoszenia ich kącików, wysunięcia implantami kości policzkowych, liftingu twarzy lub podbródka oraz usunięcia nadmiaru tłuszczu z brzucha, ud, łydek i kostek u nóg. Mężczyźni najczęściej przeszczepiają sobie włosy (jak dziennikarz telewizyjny Marcin Zimoch czy aktor Tomasz Stockinger), korygują nosy, odsysają tłuszcz z podbródka i brzucha bądź usuwają nadmiar tłuszczu z okolic gruczołów piersiowych. Panowie stanowią już jedną piątą pacjentów klinik chirurgii estetycznej i kosmetologicznej.
Liczba zabiegów rośnie lawinowo. W Klinice Kolasiński - Hair Clinic w Poznaniu (drugie miejsce w rankingu "Wprost") w 2003 r. wykonano o 50 proc. więcej operacji powiększania piersi niż w 2002 r., a w ubiegłym roku aż o 100 proc. więcej w porównaniu z 2003 r. Dr Jerzy Kolasiński, szef kliniki, mówi, że piersi najczęściej powiększają sobie kobiety po trzydziestce, które urodziły jedno lub dwoje dzieci.
Najwięcej pacjentek zgłasza się do chirurgów plastycznych zimą i wiosną. Poddają się zabiegom odsysania tłuszczu, powiększania piersi i poprawiania brzucha, a ostatnio również korekcji pępka. Chcą piękne wyglądać latem, a poprawione piersi i brzuchy goją się około trzech, czterech miesięcy. Przez ten czas nie wolno się opalać - przestrzega dr Andrzej Dmytrzak, szef Aesthetic Medu, najlepszej kliniki estetycznej w rankingu "Wprost".

Co uważamy za piękne?
W sondażu CBOS aż 92 proc. ankietowanych Polaków przyznało, że to atrakcyjny wygląd decyduje o sukcesie w życiu osobistym i zawodowym. Najbardziej podobają się nam twarze o regularnych rysach, małych nosach i dużych oczach. Cera musi być gładka, a usta pełne. Eksperci Światowej Organizacji Zdrowia określili, jak powinien wyglądać idealnie piękny nos: w wypadku rasy białej musi być prosty, lekko zadarty i wąski w części chrzęstnej.
O tym, co uważamy za piękne, w znacznym stopniu decyduje nie tylko moda i kultura, ale również biologia. Kształt sylwetki, cera i rysy twarzy sygnalizują u kobiety płodność, a u mężczyzn siłę i witalność. Panowie z większą ilością testosteronu wyróżniają się masywną sylwetką oraz mocną, kwadratową szczęką i wyraźnie zarysowanym podbródkiem. Wydatne usta, uznawane za najbardziej seksowne, mają zwykle kobiety z wysokim poziomem estrogenów (powodujących odkładanie się wokół ust większej ilości tkanki tłuszczowej). Nieprzypadkowo za kobietę z wielkim seksapilem uznawana jest aktorka Angelina Jolie, wyróżniająca się wydatnymi ustami. Oliverowi Stone'owi, reżyserowi "Aleksandra" i tak usta Angeliny wydały się za małe, dlatego przed zdjęciami wysłał ją do chirurga plastycznego, by powiększyła je silikonem (wcześniej aktorka powiększyła piersi i usunęła parę żeber w celu zwężenia talii).
Za najładniejsze uznawane są kobiety kwiaty: szczupłe, o wąskiej talii, krągłych biodrach i długich nogach. Ten kanon urody (z niewielkimi modyfikacjami) obowiązuje właściwie od pięciu tysięcy lat. W starożytnej Grecji młode kobiety i mężczyźni ściskali sobie talię nawet do 35 cm. Osoby wąskie w talii cieszyły się bowiem większym szacunkiem. Starożytne Egipcjanki usuwały lub przynajmniej maskowały mankamenty urody i objawy starzenia. Kobiety w ciąży zapobiegały rozstępom skóry, smarując brzuch mlekiem karmiących matek. Do depilacji używały plastrów z rozgrzanego pszczelego wosku. W średniowieczu w kulturze Zachodu ideałem piękna była porównywana do róży, wysoka i szczupła blondynka, o jasnej cerze, wysmukłej szyi i długich palcach. Kobiety tak jak dziś farbowały włosy i usuwały piegi. Za czasów Ludwika XVI wzorem urody stała się niewiasta o bujniejszych kształtach - z krągłymi biodrami i obfitym biustem eksponowanym w głęboko wyciętym dekolcie.
W początkach rewolucji przemysłowej kobiety, aby zachować szczupłą sylwetkę, piły ocet i sok z cytryny, a żeby wyglądać na wiotkie i delikatne, mało sypiały. Gdy na początku XX wieku Paul Poiret, jeden z najmodniejszych krawców w Paryżu, uwolnił panie od gorsetu, który tuszował zbyt obfite kształty, kobiety zaczęły dbać o to, by mieć zgrabne nogi i płaskie brzuchy. Czego nie dało się ukształtować odpowiednią dietą czy krępowaniem, poprawiano za pomocą skalpela. Pierwsze w Europie kliniki plastyczne powstały właśnie na początku XX wieku. Prof. Franciszek Burian tuż po zakończeniu I wojny światowej otworzył w Brnie wielką klinikę, gdzie masowo wykonywano zabiegi estetyczne. Pierwsze zabiegi chirurgii plastycznej przeprowadzane w III wieku w Indiach to były głównie rekonstrukcje nosa. Hinduscy chirurdzy wycinali pacjentom z policzka płat skóry w kształcie liścia i po osadzeniu na trzonku i wstawieniu dwóch rurek do oddychania przyszywali go do okaleczonego nosa (po wrośnięciu skóry trzonek i rurki usuwano). Takie zabiegi stosowano u osób dopuszczających się cudzołóstwa, którym za karę obcinano nos, uszy lub górną wargę. W X wieku w Chinach, a potem w Japonii rozpowszechniła się praktyka pomniejszania stóp. Drobne kobiece stopy należały do kanonu azjatyckiego piękna i były silnym bodźcem seksualnym. Matki obwiązywały więc stopy córek ciasno paskiem materiału. W niektórych wioskach w Birmie i Tajlandii większym powodzeniem wciąż cieszą się kobiety, które mają długą szyję. Ten efekt żyrafy uzyskuje się, zakładając na szyję dorastającej dziewczynki kolejne obręcze.
Dziś, dzięki postępom technik operacyjnych, chirurdzy mogą zmienić wygląd niemal całej sylwetki. W Chinach kobiety i mężczyźni poddają się na przykład zabiegom wydłużania kończyn - nawet o 10 cm. Wyższy wzrost gwarantuje im lepszą pracę - w dyplomacji, firmach zagranicznych lub w wojsku. Coraz więcej osób decyduje się na pięć, sześć zabiegów upiększających podczas jednej operacji. Można wtedy jednocześnie poprawić wygląd czoła, usunąć worki pod oczami, naciągnąć skórę twarzy, przeprowadzić peeling i wstrzyknąć kolagen lub botoks, by usunąć zmarszczki. Zaledwie kilka miesięcy wystarczy na wykonywanie korekcji całego ciała, podczas gdy jeszcze kilka lat temu takie zabiegi przeprowadzano przez 10-15 lat. W ubiegłym roku24-letnia Hao Lulu, chińska Miss Chirurgii Plastycznej, w ciągu sześciu miesięcy przeszła 10 operacji, m.in. lifting twarzy, korekcję nosa, piersi, brzucha i pośladów. Marnie Rygiewicz z Michigan poddała się serii operacji pokazywanych w programie telewizyjnym "Extreme Makeover" (Całkowite przeistoczenie). Na oczach 10 mln telewidzów zaniedbana i niezbyt urodziwa, trzydziestopięcioletnia matka dwóch synów w ciągu zaledwie siedmiu tygodni przeobraziła się w atrakcyjną kobietę wyglądającą na dwadzieścia kilka lat.
Chirurgia plastyczna stała się potężnym przemysłem, którego obroty - według tygodnika "The Economist" - w 2004 r. przekroczyły 30 mld dolarów. Amerykanie wydają na zabiegi upiększające więcej niż na edukację. W USA w ubiegłym roku ponad 10 mln osób, w tym 26 proc. mężczyzn, poddało się zabiegom chirurgii estetycznej. W Wielkiej Brytanii zamierza się im poddać aż 40 proc. dziewcząt w wieku 14 lat.
Idealnej sylwetki nie można uzyskać jedynie dzięki intensywnym ćwiczeniom i odpowiedniej diecie. - Wiele defektów urody można skorygować wyłącznie zabiegami chirurgicznymi - mówi prof. Andrzej Zieliński, krajowy konsultant w dziedzinie chirurgii plastycznej. Najlepszym tego przykładem jest aktorka Jane Fonda. Przez wiele lat zapewniała, że jej szczupła figura to wyłącznie zasługa regularnego uprawiania ćwiczeń fizycznych (zarobiła miliony, prezentując własne lekcje aerobiku). Dopiero gdy minęła moda na aerobik, przyznała, że jej talia to dzieło chirurga plastycznego.
Mitem jest przekonanie, że uczestniczki konkursów piękności prezentują naturalną urodę. 22-letnia Juliana Borges z Rio Grande do Sul w ciągu kilku lat poddała się 19 operacjom. Dopiero wtedy wystartowała w wyborach Miss Brazylii i wygrała konkurs. Lekarze wyprofilowali jej podbródek i kości policzkowe, zmniejszyli uszy i uwypuklili usta. W Wenezueli do konkursów miss przygotowywane są już siedmioletnie dziewczynki. Poważnym zabiegom są poddawane, gdy skończą 14-16 lat.
- Za 10-15 lat nikt już nie będzie pytał, czy zdecydowaliście się na operację plastyczną, lecz zapyta, dlaczego jeszcze tego nie zrobiliście - przewiduje amerykański socjolog prof. Sander Gilman.