Filmowa książka roku - osiem rozmów Lawrence'a Grobela z Alem Pacino. Nie są to typowe wywiady, bo panów szybko połączyła przyjaźń. Zapiski z trzech dekad są i biografią Ala Pacino, i traktatem o aktorstwie. Filmowy Michael Corleone odsłonił się jak nigdy (za młodu głodował, pierwszą prawdziwą pensję dostał w wieku 27 lat, pierwsze BMW skradziono mu pół godziny po zakupie, a miliona dolarów w metalowym pudełku za "Ojca Chrzestnego II" nie chciał). To tylko anegdoty. Ważniejsze jest, że w kilku zdaniach Pacino potrafi błysnąć niepospolitą wiedzą o swym fachu, inteligencją i sarkastycznym humorem. Aktor - porównywany z Marlonem Brando - przeszedł długą drogę od czasów, gdy nazywano go wściekłym psychopatą. Po "Pieskim popołudniu" obwołany postacią kultową, przeżył też zapaść zawodową w latach 80. Miejsce dzikiego straceńca zajął wtedy człowiek wyciszony i lekko zgorzkniały, którego arcydziełami były "Człowiek z blizną" i "Życie Carlita". Dziś żyje po raz trzeci - jako emeryt niańczący trójkę dzieci i Wielki Mistrz sceptycznie oceniający możliwości Hollywood.
Lawrence Grobel "Al Pacino - wywiady z lat 1979-2005", Axis Mundi
Więcej możesz przeczytać w 13/2007 wydaniu tygodnika Wprost .
Archiwalne wydania tygodnika Wprost dostępne są w specjalnej ofercie WPROST PREMIUM oraz we wszystkich e-kioskach i w aplikacjach mobilnych App Store i Google Play.