Niezbędnik clubbera

  Polskie miasta nie są już pustyniami w nocy. To, czego wcześniej zazdrościliśmy Londynowi, Madrytowi, Barcelonie czy Pradze, czyli swoiste "zagłębia klubowe", w końcu pojawiło się i u nas. To na przykład ulice Sienkiewicza, Mazowiecka, Foksal i Dobra w Warszawie. Kazimierz i Rynek w Krakowie, okolice Monciaka w Sopocie czy Pasaż Niepolda we Wrocławiu. Kluby techno sąsiadują tam z lokalami jazzowymi, snobistyczne miejsca przeplatają się ze studenckimi pubami, artystowskie knajpy galerie z dyskotekami w stylu retro. A do tego czynne do rana bary i restauracje. Nawet najwięksi malkontenci mają się gdzie bawić!
W głównych miastach Polski działa już prawie tysiąc tanecznych klubów. W porównaniu choćby z Wielką Brytanią, gdzie w samym Londynie jest ich blisko trzysta, to ciągle mało, ale zaledwie trzy lat temu było ich u nas o połowę mniej. W dodatku coraz więcej rodzimych klubów to już nie jedynie odmiany dyskotek, gdzie jedynymi atrakcjami są didżeje i kolorowe drinki, lecz stają się one prawdziwymi instytucjami kulturalno-społecznymi, w których odbywają się pokazy mody, wernisaże, przeglądy filmów, spektakle teatralne, festiwale gotowania czy warsztaty fotograficzne. Dlatego "Wprost" postanowił się przyjrzeć bliżej temu zjawisku i stworzył ranking najlepszych polskich klubów. Niezbędnik clubbera podpowiada, w których miejscach warto bywać.

Marcinkiewicz on off
A sytuacja na klubowym rynku jest dynamiczna. "Topowe miejscówki", jak warszawskie Labo i Piekarnia, trójmiejskie GGOG czy małopolskie Miasto Krakoff, to już przeszłość. Z badań Ipsos wynika, że polski klub jest na topie przez 15 miesięcy, później jego miejsce zajmuje nowa "miejscówka". Dlatego wyniki naszego rankingu, w którym trzy pierwsze miejsca zajęły lokale istniejące niecały rok, dziwią tylko na pierwszy rzut oka. Rządzą tu bowiem te same zasady co w świecie mody - liczy się pierwsze wrażenie. Gdy ono przemija, dandysi szukają nowych kreacji, a klubowicze nowych "miejscówek".
Warszawski Club Hotl i szczeciński Crossed Club to typowi reprezentanci tych klubów, które dominują w Polsce od początku XXI wieku. Prekursorem stylu stała się warszawska Piekarnia - jej atrakcyjność polegała na puszczaniu dość łatwej w odbiorze muzyki (przeważnie house'u), która pozwalała zapełnić spore pomieszczenia klubowe i sprzedać dużo piwa, drinków i red bulla. Club Hotl i Crossed Club podążają tą drogą, ale przebijają konkurencję świetną lokalizacją oraz elegancją. W tych klubach odnajdują się ludzie, którzy pięć lat temu bawili się w Piekarni - są teraz starsi, więc bardziej niż kiedyś cenią sobie komfort, a jednocześnie dalej lubią się bawić w rytmie techno. Oba te kluby stwarzają im taką możliwość.
Innym miejscem jest Milch. - Naszym zamiarem nie było stworzenie klubu, do którego będą wpadali ludzie, aby potańczyć. U nas nie ma nawet tradycyjnego parkietu! Zamiast tego jest dużo niewielkich pomieszczeń, gdzie można spokojnie porozmawiać, zawrzeć nowe znajomości. Jest u nas bardziej jak na domówce niż w klubie - tłumaczy Olivier Janiak, prezenter telewizyjny i jeden z właścicieli klubu. Największym atutem Milch (podobnie jak Utopii, czwartej w zestawieniu) jest regularna obecność celebrities. Milch jest klubem gwiazd show-biznesu, co zapewnia nie tylko osoba właściciela, ale i odbywające się tam imprezy zamknięte, jak choćby promocje ekskluzywnych kosmetyków. Utopia z kolei jest Mekką najbardziej znanych projektantów i miłośników mody. Wystarczy tu przyjść w weekend, by się zorientować w aktualnych światowych trendach. Pikanterii dodaje fakt, że długo było to miejsce utożsamiane ze środowiskiem gejowskim (podobnie jak Tomba Tomba - 19. w rankingu). W odosobnionym VIP roomie Utopii można było także spotkać tak zaskakujących gości, jak choćby poseł SLD Ryszard Kalisz. Z kolei na parkietach warszawskiego On Off i sopockiego Sfinksu bawił się w tym roku Kazimierz Marcinkiewicz.
Oczywiście, podstawą clubbingu pozostaje muzyka i pod tym względem czołowe polskie kluby nie mają się czego wstydzić. - Wczoraj skończyłem remiksować nową Madonnę. Posłuchajcie! - rzucił klubowiczom z Utopii Junior Vasquez, jeden z najpopularniejszych didżejów świata, współpracujący na co dzień z Justinem Timberlake'em czy Janet Jackson. Polskie kluby zapraszają obecnie na didżejskie sety najbardziej uznanych twórców muzyki klubowej. Mimo opłacenia honorarium (zwykle kilkanaście tysięcy dolarów), przelotu, hotelu i ochrony, sprowadzenie gwiazdy zwraca się, bo podnosi prestiż miejsca (wejście do klubów często jest bezpłatne). Oprócz Vasqueza i Utopia gościła m.in. Tima Deluxe (pracował m.in. z Kylie Minogue i The White Stripes) i Boba Sinclaira. Sopocki Sfinx zdobywcę nagrody Grammy Rogera Sancheza, w warszawskiej Fabryce Trzciny i poznańskim SQ grał Matthew Herbert, zaś w krakowskiej Rdzy - Howie B, producent piosenek U2 i Bjork. W warszawskim M25 w tym roku pojawili się The Hacker i David Carretta, klub nawiązał też współpracę z berlińskim klubem Tresor, dzięki czemu regularnie przyjeżdżają do niego didżeje z nim związani (m.in. Neil Landstrumm, Robert Hood, Dave Tarrida). Dzieje się tak dlatego, że polskie kluby mają ambicje się stać wpływowymi centrami muzyki, takimi, jak w Londynie są na przykład Ministry of Sound i Heaven, a na Ibizie - wyspie będącej w praktyce jednym wielkim klubem - Pascha.

Na barykady z Malkovichem
O powodzeniu miejscówki decyduje "klimat" tworzony przede wszystkim przez jego klientów. To dlatego właściciele tak dbają o dobór gości, że czasami przebrnięcie przez selekcję jest nie lada wyczynem. Przekonał się o tym Simon Le Bon, wokalista Duran Duran. "Wy nie wchodzicie!" - usłyszał od selekcjonera warszawskiego klubu Cinnamon, kiedy po koncercie na Służewcu wybrał się na wyprawę po najmodniejszych nocnych miejscówkach stolicy.
Ostre reguły selekcji mogą zniechęcać gości, ale stają się zrozumiałe, gdy wziąć pod uwagę, że w dużym stopniu to ona decyduje o tym, jak się czują w środku ci, którym udało się tam dostać. Tworzona przez nich atmosfera zabawy czyni klub niepowtarzalnym - stąd też w naszym rankingu, opracowanym wspólnie z ekspertami z PureClubbing.pl, nie za wymyślne drinki czy wysublimowany wystrój można było zyskać najwięcej punktów (do 35 proc. ogólnej sumy), lecz ze względu na gości, którzy do lokalu przychodzą. Właśnie "klimat miejscówki" wywindował na naszej liście tak nieduże kluby, jak białostockie Metro, warszawska Klubokawiarnia, zakopiański Ampstrong czy krakowski Cień. Do tych miejsc wchodzą właściwie tylko stali bywalcy, dzięki czemu udało im się wytworzyć i zachować specyficzny styl.
Burza, jaka wybuchła po likwidacji warszawskiego klubu Le Madame, najlepiej pokazuje, jak mocno klubowicze zżywają się z ulubionymi miejscami, a całonocne warty (!) przed Le Ma czy ściągnięcie na "barykady" samego Johna Malkovicha, świadczą o tym, że niektóre kluby są wręcz wartością, o którą warto się bić w sensie niemal dosłownym. Niektóre miejscówki są bardziej wyspecjalizowane. Swoistą misję teatralną realizuje warszawskie M25 (przedstawienia trupy Suka Off), polityczną - stołeczna Tomba Tomba (opcja "wolnościowa"). Ambicje do bycia ośrodkiem artystycznej bohemy mają sopocki Sfinx i stołeczna Fabryka Trzciny, centrum literackim - poznański Eskulap, malarskim - białostockie Metro.

Centra rozrywki
Jak zauważa zastępca redaktora naczelnego "Aktivista" Tomasz Kosiński, kluby przejęły funkcje dyskotek i domów kultury. To, co kiedyś stanowiło o fenomenie nielicznych lokali: Piwnica pod Baranami z jej autorami czy Łódź Kaliska, znana z grupy artystycznej o tej samej nazwie, dziś stało się powszechne. Choćby tylko toruńska Od Nowa gości m.in. festiwal jazzowy, podczas którego grają m.in. Leszek Możdżer i Tomasz Stańko, meeting bluesowy z Tadeuszem Nalepą, czy minifestiwal filmowy Toffi, gdzie gośćmi są m.in. Krystyna Janda i Katarzyna Figura. Najciekawsze kluby powstają w nieczynnych kotłowniach (M25), magazynach stoczni (Crossed Club), rzeźni (Fabryka Trzciny), fortach (warszawskie Balsam, Pruderia i Klinika), a nawet na zamkniętym dworcu kolejowym (wrocławski Wagon). Adaptacja takich obiektów dużo kosztuje, stąd większość lokali powstaje w nie wymagających tylu inwestycji budynkach publicznych: Club Hotl mieści się w Hotelu Europejskim, Utopia w podziemiach banku, a poznański SQ w centrum Stary Browar. Zdarzają się kluby zajmujące całe kamienice, jak trzypoziomowa secesyjna Łódź Kaliska czy sześciokondygnacyjna (z minibasenem w podziemiach) Tomba Tomba w kamienicy na stołecznej Starówce.
- Clubbing trafił pod strzechy. Klubowa atmosfera, kiedyś kojarząca się z niezależnością i rewolucją techno lat 90., dziś dominuje wszędzie. Wystarczy zobaczyć, jakie tłumy przychodzą do tysięcy klubów w małych miejscowościach - mówi Tomasz Roehr, znany jako DJ Dreddy, prekursor techno w Polsce. Ten run na clubbing sprawia, że oferta klubowych centrów rozrywki staje się wszechstronna. Z jednej strony mamy do bólu mainstreamowe kluby, jak Hotl czy Crossed Club, z drugiej poszukujące nowych form, jak Milch i M25. Ale z tego można się tylko cieszyć, bo dzięki temu jest ciekawiej, a różnorodnych miejsc, w których miło spędza się czas, ciągle przybywa.






Fot: A. Jagielak, K. Pacuła, M. Stelmach